dezerter

dezerter (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. mężczyzna dokonujący dezercji – ucieczki z wojska

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dezerter	dezerterzy
dopełniacz	dezertera	dezerterów
celownik	dezerterowi	dezerterom
biernik	dezertera	dezerterów
narzędnik	dezerterem	dezerterami
miejscownik	dezerterze	dezerterach
wołacz	dezerterze	dezerterzy

przykłady:

(1.1) W czasie wojny dezerterów karzą śmiercią przez rozstrzelanie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zbieg

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dezercja ż

forma żeńska dezerterka

czas. dezerterować ndk.

przym. dezerterski, dezercyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) deserter
• baskijski: (1.1) desertore
• białoruski: (1.1) дэзерцір m
• bułgarski: (1.1) дезертьор m, беглец m
• duński: (1.1) desertør w
• francuski: (1.1) déserteur m
• hiszpański: (1.1) desertor m
• interlingua: (1.1) desertor
• niemiecki: (1.1) Deserteur m
• norweski (bokmål): (1.1) desertør m
• norweski (nynorsk): (1.1) desertør m
• rosyjski: (1.1) дезертир m
• szwedzki: (1.1) desertör w
• węgierski: (1.1) dezertőr, katonaszökevény
• włoski: (1.1) disertore m

źródła: