dębicki

dębicki (język polski)

wymowa:

IPA: [dɛ̃mˈbʲiʦ̑ʲci], AS: [dẽmbʹicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) związany z Dębicą, dotyczący Dębicy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dębicki		dębicka	dębickie	dębiccy	dębickie
dopełniacz	dębickiego		dębickiej	dębickiego	dębickich
celownik	dębickiemu		dębickiej	dębickiemu	dębickim
biernik	dębickiego	dębicki	dębicką	dębickie	dębickich	dębickie
narzędnik	dębickim		dębicką	dębickim	dębickimi
miejscownik	dębickim		dębickiej	dębickim	dębickich
wołacz	dębicki		dębicka	dębickie	dębiccy	dębickie
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Dębica ż, dębiczanin m, dębiczanka ż, dąb m, dębik mrz

przym. dębowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: