czaban

czaban (język polski)

czaban (1.1)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. pasterz owiec lub wołów

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) daw. zootechn. duży baran lub wół

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czaban	czabanowie / czabani
dopełniacz	czabana	czabanów
celownik	czabanowi	czabanom
biernik	czabana	czabanów
narzędnik	czabanem	czabanami
miejscownik	czabanie	czabanach
wołacz	czabanie	czabanowie / czabani
depr. M. i W. lm: (te) czabany

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czaban	czabany
dopełniacz	czabana	czabanów
celownik	czabanowi	czabanom
biernik	czabana	czabany
narzędnik	czabanem	czabanami
miejscownik	czabanie	czabanach
wołacz	czabanie	czabany

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1)

rzecz.

zdrobn. czabanek mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

ukr. чабан

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) çoban m
• azerski: (1.1) çoban
• bułgarski: (1.1) чобан m, чобанин m
• chorwacki: (1.1) čoban m
• gagauski: (1.1) çoban
• kirgiski: (1.1) чабан
• krymskotatarski: (1.1) çoban
• macedoński: (1.1) чобан m
• nowogrecki: (1.1) τσοπάνης m, τσομπάνης m
• ormiański: (1.1) չոբան
• perski: (1.1) چوبان
• rosyjski: (1.1) чабан m
• rumuński: (1.1) cioban m
• turecki: (1.1) çoban
• ukraiński: (1.1) чабан m

źródła: