człowieki (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) przest. żart. ludzie[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. człowiek m, człeczyna m, człek m, człowieczeństwo n, człowiekowate nmos, uczłowieczanie n, uczłowieczenie n, odczłowieczanie n, odczłowieczenie n, człowiekowaty mzw
czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk., odczłowieczać ndk., odczłowieczyć dk.
przym. człowieczy, człeczy, człowiekowaty, człowieczeński
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) daw. lm od pol. człowiek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1.   Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. I, cz. 1, Drukarnia XX. Piiarów, Warszawa 1807-1814, s. 372.