cytron

cytron (język polski)

owoc cytronu (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʦ̑ɨtrɔ̃n], AS: [cytrõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. Citrus medica, gatunek roślin wieloletnich z rodziny rutowatych; zob. też cytron w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cytron	cytrony
dopełniacz	cytronu	cytronów
celownik	cytronowi	cytronom
biernik	cytron	cytrony
narzędnik	cytronem	cytronami
miejscownik	cytronie	cytronach
wołacz	cytronie	cytrony

przykłady:

(1.1) Piłem z kolegą sok z cytronu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cedrat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. cytronowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) citron
• arabski: (1.1) أترج m
• baskijski: (1.1) zidrondo
• francuski: (1.1) cédrat m
• hawajski: (1.1) kikelona
• japoński: (1.1) シトロン (shitoron)
• koreański: (1.1) 시트론 (sit’ŭron)
• perski: (1.1) بالنگ
• sanskryt: (1.1) बीजक m (bījaka)

źródła: