certolić się (język polski) edytuj

wymowa:
IPA[ʦ̑ɛrˈtɔlʲiʨ̑‿ɕɛ], AS[certolʹić‿śe], zjawiska fonetyczne: zmięk.denazal.zestr. akc.
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) zob. certować się
(1.2) wulg. pot. odbywać stosunek płciowy
odmiana:
(1.1-2) [1] koniugacja VIa
przykłady:
(1.2) Piękny Dusio z panią Violą pod schodami się certolą.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. zärteln[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
  2. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 45.