burczeć

burczeć (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. burknąć)

(1.1) aspekt niedokonany od: burknąć

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) marudzić, zrzędzić

(2.2) o brzuchu, jelitach: wydawać specyficzny dźwięk

(2.3) wydawać jednostajny, terkoczący odgłos

odmiana:

(1.1, 2.1-3) koniugacja VIIb

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		burczeć
czas teraźniejszy		burczę	burczysz	burczy	burczymy	burczycie	burczą
czas przeszły	m	burczałem	burczałeś	burczał	burczeliśmy	burczeliście	burczeli
	ż	burczałam	burczałaś	burczała	burczałyśmy	burczałyście	burczały
	n	burczałom	burczałoś	burczało
tryb rozkazujący		niech burczę	burcz	niech burczy	burczmy	burczcie	niech burczą
pozostałe formy czas przyszły m będę burczał, będę burczeć będziesz burczał, będziesz burczeć będzie burczał, będzie burczeć będziemy burczeli, będziemy burczeć będziecie burczeli, będziecie burczeć będą burczeli, będą burczeć ż będę burczała, będę burczeć będziesz burczała, będziesz burczeć będzie burczała, będzie burczeć będziemy burczały, będziemy burczeć będziecie burczały, będziecie burczeć będą burczały, będą burczeć n będę burczało, będę burczeć będziesz burczało, będziesz burczeć będzie burczało, będzie burczeć czas zaprzeszły m burczałem był burczałeś był burczał był burczeliśmy byli burczeliście byli burczeli byli ż burczałam była burczałaś była burczała była burczałyśmy były burczałyście były burczały były n burczałom było burczałoś było burczało było forma bezosobowa czasu przeszłego burczano tryb przypuszczający m burczałbym, byłbym burczał burczałbyś, byłbyś burczał burczałby, byłby burczał burczelibyśmy, bylibyśmy burczeli burczelibyście, bylibyście burczeli burczeliby, byliby burczeli ż burczałabym, byłabym burczała burczałabyś, byłabyś burczała burczałaby, byłaby burczała burczałybyśmy, byłybyśmy burczały burczałybyście, byłybyście burczały burczałyby, byłyby burczały n burczałobym, byłobym burczało burczałobyś, byłobyś burczało burczałoby, byłoby burczało imiesłów przymiotnikowy czynny m burczący, nieburczący ż burcząca, nieburcząca burczące, nieburczące n burczące, nieburczące imiesłów przymiotnikowy bierny m burczany, nieburczany burczani, nieburczani ż burczana, nieburczana burczane, nieburczane n burczane, nieburczane imiesłów przysłówkowy współczesny burcząc, nie burcząc rzeczownik odczasownikowy burczenie, nieburczenie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. burczenie n, burknięcie n, burkot mrz, naburczenie n, oburknięcie n, odburczenie n, odburknięcie n, poburczenie n, wyburczenie n, zaburczenie n, zburczenie n, burkliwość ż

czas. burknąć dk., naburczeć dk., oburknąć dk., odburczeć dk., odburknąć dk., poburczeć dk., wyburczeć dk., zaburczeć dk., zburczeć dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

dźwięk.

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (2.1) rumle
• niderlandzki: (2.1) rommelen
• tuvalu: (2.1) gologolo

źródła: