buchać

buchać (język polski)

wymowa:

​

podział przy przenoszeniu wyrazu: bu•chać

znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) gwałtownie się rozprzestrzeniać

(1.2) wykonać nagły odskok, uderzenie, ruch

(1.3) pot. ukraść

(1.4) daw. wystrzelić, eksplodować

(1.5) gw. (Śląsk Cieszyński) uderzać, machać

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buchanie n, wybuch mrz, buchnięcie n, niewybuch mrz, buch mzw/mrz

czas. buchnąć dk.

wykrz. buch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• niderlandzki: (1.1) uitbarsten

źródła: