blinczyk

blinczyk (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kulin. rodzaj naleśnika przygotowanego tradycyjnie z fermentowanej mąki pszennej, podawanego z dodatkami na słodko lub wytrawnie, specjalność kuchni kresowej i rosyjskiej

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	blinczyk	blinczyki
dopełniacz	blinczyka	blinczyków
celownik	blinczykowi	blinczykom
biernik	blinczyk	blinczyki
narzędnik	blinczykiem	blinczykami
miejscownik	blinczyku	blinczykach
wołacz	blinczyku	blinczyki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) placek, naleśnik

hiponimy:

holonimy:

(1.1) kuchnia kresowa, kuchnia rosyjska

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zwykle w liczbie mnogiej

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) бинчик m

źródła: