bioindykacja (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) biol. ekol. ocena stanu środowiska naturalnego lub określenie właściwości jakiegoś czynnika środowiskowego (np. poziomu zanieczyszczeń) za pomocą wskaźników biologicznych, którymi organizmy (bioindykatory)[1]; zob. też bioindykacja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W bioindykacji zwykle bierze się pod uwagę trzy główne kategorie wskaźników ekologicznych: obfitość fauny, jej strukturę jakościową, elementy funkcjonowania, np. migracje[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) fitoindykacja, zooindykacja, mykoindykacja, lichenoindykacja
holonimy:
(1.1) biomonitoring
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bioindykator m
przym. bioindykacyjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. βίος (bíos) + łac. indicareżycie + oznajmiać, wskazywać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Grażyna Łabno „Ekologia. Słownik encyklopedyczny”, Wydawnictwo Europa, Wrocław 2006, ISBN 837407017X
  2. „Sylwan. Czasopismo miesięczne dla leśników i właścicieli ziemskich”, wyd. 1-6, Galicyjskie Towarzystwo Leśne, 1996, s. 64