bilans
bilans (język polski)Edytuj
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) księg. sprawozdanie finansowe
- (1.2) proporcje wpływów i wypływów
- (1.3) zestawienie porównawcze
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bilans bilanse / bilansy[1] dopełniacz bilansu bilansów celownik bilansowi bilansom biernik bilans bilanse / bilansy narzędnik bilansem bilansami miejscownik bilansie bilansach wołacz bilansie bilanse / bilansy
- przykłady:
- (1.1) Pozycje inwentarza sporządzonego przez jednostki, które nie prowadziły uprzednio ksiąg rachunkowych, powinny stanowić odpowiedniki lub rozwinięcia poszczególnych pozycji bilansu otwarcia.[2]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bilans otwarcia • bilans zamknięcia • bilans roczny • sporządzać / sporządzić bilans
- (1.2) bilans wodny • bilans cieplny • sporządzać / sporządzić bilans
- (1.3) bilans obrotów bieżących • sporządzać / sporządzić bilans
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. bilansówka ż, bilansowanie n, bilansowość ż
- czas. bilansować ndk.
- przym. bilansowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) balance; (1.2) balance
- baskijski: (1.1) balantze; (1.2) balantze
- białoruski: (1.1) баланс m
- esperanto: (1.1) bilanco; (1.2) bilanco
- hiszpański: (1.1) balance m; (1.2) balance m
- niemiecki: (1.1) Bilanz ż; (1.2) Bilanz ż; (1.3) Bilanz ż
- rosyjski: (1.1) баланс m
- ukraiński: (1.1) баланс m
- źródła:
- ↑
Hasło „bilans” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, Art. 19.2
