benevolus (język łaciński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) dobroczynny, uczynny[1]
(1.2) dobrotliwy[1]
(1.3) miły, przyjacielski, życzliwy[1]
(1.4) przychylny[1]
odmiana:
(1.1-4) benevolus, ~a, ~um, (deklinacja I-II)
przykłady:
(1.2) Si adversarius exstiterit, esto benevolus, ut fiat amicus[2].Jeśli pojawi się wróg, bądź dobrotliwy, aby stał się przyjacielem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) amicus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. benevolentia ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. bene + volodobrze + chcieć
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hasło „benevolus” w: Charlton T. Lewis i Charles Short, A Latin Dictionary, 1879.
  2. Evangelium secundum Matthaeum (Anselmus Laudunensis)