błota

błota (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈbwɔta], AS: [bu̯ota] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) obszar bagienny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	błota
dopełniacz	błot
celownik	błotom
biernik	błota
narzędnik	błotami
miejscownik	błotach
wołacz	błota

przykłady:

(1.1) Te błota są pod ochroną, gdyż mieszka tu wiele zagrożonych gatunków zwierząt.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bagno

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. błocić ndk., ubłocić dk.

rzecz. błotnik m, błoto n

przym. błotny, błotnisty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) marsh
• białoruski: (1.1) балота n, балоты lm
• hiszpański: (1.1) marjal m, pantano m, marisma ż
• niemiecki: (1.1) Sumpf m
• rosyjski: (1.1) болото n
• ukraiński: (1.1) болото n

źródła: