tkwić

tkwić (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. utkwić)

(1.1) zostawać nadal w tym samym miejscu, przedtem tam wpadłszy, przybywszy czy będąc wetkniętym

(1.2) pozostawać długo w umyśle albo sercu

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) mieć początek w czymś, być istotą czego

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) tkwić w jednym punkcie

synonimy:

(1.1) pozostawać, rezydować

(1.2) być odczuwanym, być pamiętanym, być rozpamiętywanym

(2.1) być wrodzonym, istnieć, leżeć, osadzać się, zawierać się

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. utkwić

związki frazeologiczne:

tkwić po uszy

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) reside, rivet, be sitting, be sticking, be stranded, be stuck; (2.1) lie, inhere in, reside in

źródła: