Scyta

Scyta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈsʦ̑ɨta], AS: [scyta]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. etn. członek indoeuropejskiego ludu rządzącego w starożytności częścią Ukrainy; zob. też Scytowie w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Bo Stlawowie z Hunnami a Scyta z Bułgarem, • A z drugiej strony Med znów ze Scytą zmówiony…

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Skołota

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Scytia ż, scytyjski mrz

forma żeńska Scytyjka ż

przym. scytyjski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Scythian
• baskijski: (1.1) eszitiar
• białoruski: (1.1) скіф m
• czeski: (1.1) Skyt m, Skyth m
• hiszpański: (1.1) escita m
• nowogrecki: (1.1) Σκύθης m
• rosyjski: (1.1) скиф m (skif)
• słowacki: (1.1) Skýt m
• ukraiński: (1.1) скіф m

źródła: