Ordnung

Ordnung (język niemiecki)

Ordnung (1.4)

wymowa:

lp IPA: [ˈɔʁdnʊŋ]

^ⓘ wymowa austriacka^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) porządek

(1.2) porządkowanie, układanie, ustawianie

(1.3) zasady

(1.4) syst. rząd

(1.5) wojsk. porządek, formacja

odmiana:

(1.1-4)blm

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	die Ordnung
dopełniacz	der Ordnung
celownik	der Ordnung
biernik	die Ordnung

(1.5)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Ordnung	die Ordnungen
dopełniacz	der Ordnung	der Ordnungen
celownik	der Ordnung	den Ordnungen
biernik	die Ordnung	die Ordnungen

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) Ordnung halten → utrzymywać porządek • zur Ordnung rufen → przywoływać do porządku • in Ordnung sein → właściwie funkcjonować

(1.2) in Ordnung bringen → doprowadzić do porządku

(1.3) der Ordnung gemäß → zgodnie z zasadami

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.4) Überordnung, Unterordnung, Teilordnung

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ordnen n, Ordner m, Ordnerin ż

czas. ordnen

przym. geordnet

związki frazeologiczne:

Ordnung muss sein

etymologia:

śwn. ordenunge < swn. ordinunga

uwagi:

źródła: