Deklination

Deklination (język niemiecki)

Deklination (1.2)

wymowa:

lp IPA: [ˌdeklinaˈʦi̯oːn] lm IPA: [ˌdeklinaˈʦi̯oːnən]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gram. deklinacja

(1.2) astr. deklinacja

(1.3) fiz. deklinacja (magnetyczna)

odmiana:

(1.1-3)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Deklination	die Deklinationen
dopełniacz	der Deklination	der Deklinationen
celownik	der Deklination	den Deklinationen
biernik	die Deklination	die Deklinationen

przykłady:

(1.1) In der ungarischen Sprache gibt es keine Deklination. → W języku węgierskim nie ma deklinacji.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) Abweitung

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Flexion, Beugung

hiponimy:

(1.1) schwache Deklination, starke Deklination, gemischte Deklination

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Deklinieren n

czas. deklinieren

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. declinatio

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Niemiecki - Słownictwo gramatyczne

źródła: