Barbora
Barbora (język polski)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) gw. (Górny Śląsk) imię żeńskie zob. Barbara
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) zdrobn. gw. (Górny Śląsk) Barborka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Barbara
- źródła:
Barbora (język czeski)
edytuj- wymowa:
- podział przy przenoszeniu wyrazu: Bar•bo•ra
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- (1.1) imię żeńskie Barbara
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bylina svaté Barbory • paní / slečna Barbora • žena jménem Barbora • svatá / blahoslavená Barbora • jmenovat se Barbora • dát jméno Barbora • na (sv.) Barboru (o dniu)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: jaké počasí na svatou Barboru, takové bývá celý advent • o svaté Barboře ležívá sníh na dvoře • snese-li led o svaté Barboře hus, snese o Vánocích vůz • svatá Barbora mosty mostí, Sába hřeby ostří, svatý Mikuláš je přibíjí • svatá Kateřina prádlo máchá a Barbora je škrobí
- etymologia:
- łac. barbarus (barbara ż) → cudzoziemiec, barbarzyńca (w starożytności człowiek nie należący do grecko-rzymskiej cywilizacji) < gr. βάρβαρος (barbaros) → barbarzyńca
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Czeski - Imiona
- źródła:
Barbora (język słowacki)
edytuj- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Barbora Barbory dopełniacz Barbory Barbôr celownik Barbore Barborám biernik Barboru Barbory miejscownik Barbore Barborách narzędnik Barborou Barborami
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) bylina svätej Barbory • pani / slečna Barbora • žena menom Barbora • svätá / blahoslavená Barbora • volať sa / nosiť meno Barbora • dať meno Barbora • meniny Barbory • na (sv.) Barboru (o dniu)
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- przysłowia: aké je počasie na Barboru, také býva až do Vianoc • svätá Barbora ťahá sane do dvora • svätá Barbora vyháňa drevo zo dvora
- etymologia:
- łac. barbarus (barbara ż) → cudzoziemiec, barbarzyńca (w starożytności człowiek nie należący do grecko-rzymskiej cywilizacji) < gr. βάρβαρος (barbaros) → barbarzyńca
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Imiona
- źródła:
- ↑ Hasło „Barbora” w: Ferdinand Buffa, Mikuláš Stano, Poľsko-slovenský a slovensko-poľský slovník, Slovenské pedagogické nakladateľstvo, Bratysława 1988.