ꙗзъ

ꙗзъ (język staroruski)

transliteracja:

jazŭ

wymowa:

znaczenia:

zaimek osobowy

(1.1) ja

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza		liczba podwójna		liczba mnoga		zaimek zwrotny
	1. os.	2. os.	1. os.	2. os.	1. os.	2. os.
mianownik	ꙗзъ, азъ, ꙗ	тꙑ	вѣ	ва	мꙑ	вꙑ	—
dopełniacz	мене	тебе	наю	ваю	насъ	васъ	себе
celownik	мънѣ, ми	тебѣ, ти	нама	вама	намъ, нꙑ	вамъ, вꙑ	себѣ, си
biernik	мене, мѧ	тебе, тѧ	на	ва	насъ, нꙑ	васъ, вꙑ	себе, сѧ
narzędnik	мъноѭ	тобоѭ	нама	вама	нами	вами	собоѭ
miejscownik	мънѣ	тебѣ	наю	ваю	насъ	васъ	себѣ

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) war. азъ, ꙗ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

odziedziczone z prasł. *(j)azъ, z prabałtosł. *ēź-, z praindoeur. *éǵ

por. st.pol. jaz, ja, st.czes. jáz, já, poł. joz, jo, scs. азъ, bułg. аз, mac. јас

por. st.litew. eš, litew. aš, hetyc. 𒌑𒊌 (ūk), awest. 𐬀𐬰𐬆 (azə)

uwagi:

źródła: