łękotka

łękotka (język polski)

wymowa:

IPA: [wɛ̃ŋˈkɔtka], AS: [u̯ẽŋkotka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. chrząstka wchodząca w skład stawu kolanowego; zob. też łękotka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	łękotka	łękotki
dopełniacz	łękotki	łękotek
celownik	łękotce	łękotkom
biernik	łękotkę	łękotki
narzędnik	łękotką	łękotkami
miejscownik	łękotce	łękotkach
wołacz	łękotko	łękotki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) uszkodzona łąkotka • uraz łąkotki • łąkotka kolanowa • łąkotka żuchwowa

synonimy:

(1.1) menisk, łąkotka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. łęk m

przym. łękotkowy, łąkotkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

forma równoważna: łąkotka

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) meniscus
• baskijski: (1.1) menisko
• bułgarski: (1.1) менискус m
• francuski: (1.1) ménisque m
• hiszpański: (1.1) menisco m
• niemiecki: (1.1) Meniskus m
• nowogrecki: (1.1) μηνίσκος m
• rosyjski: (1.1) мениск m

źródła: