współbiesiadnik

współbiesiadnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) współuczestnik biesiady

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	współbiesiadnik	współbiesiadnicy
dopełniacz	współbiesiadnika	współbiesiadników
celownik	współbiesiadnikowi	współbiesiadnikom
biernik	współbiesiadnika	współbiesiadników
narzędnik	współbiesiadnikiem	współbiesiadnikami
miejscownik	współbiesiadniku	współbiesiadnikach
wołacz	współbiesiadniku	współbiesiadnicy

przykłady:

(1.1) Królewski łowczy zachęcił współbiesiadników do wzniesienia kielichów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) biesiadnik, współuczestnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. biesiadnik m, biesiada ż

czas. biesiadować ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. współ- + biesiadnik < pol. biesiada

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) commensal
• baskijski: (1.1) mahaikide
• bułgarski: (1.1) сътрапезник m
• interlingua: (1.1) conviva
• łaciński: (1.1) concibus m
• starogrecki: (1.1) παράσιτος
• włoski: (1.1) commensale ż/m

źródła: