westalka

westalka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) hist. rel. kapłanka Westy, rzymskiej bogini ogniska domowego; zob. też westalka w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	westalka	westalki
dopełniacz	westalki	westalek
celownik	westalce	westalkom
biernik	westalkę	westalki
narzędnik	westalką	westalkami
miejscownik	westalce	westalkach
wołacz	westalko	westalki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kapłanka

hiponimy:

(1.1) Rea

holonimy:

(1.1) kult Westy

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Westa ż, westalskość ż, Westalia nmos, westalizm m

przym. westalski

przysł. westalsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. vestale, wł. vestale + pol. -ka

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vestal virgin
• bułgarski: (1.1) весталка ż
• chorwacki: (1.1) vestalka ż
• esperanto: (1.1) vestalo
• francuski: (1.1) vestale ż
• hiszpański: (1.1) vestal ż
• łaciński: (1.1) virgo Vestalis ż, Vestalis ż
• niemiecki: (1.1) Vestalin ż
• rosyjski: (1.1) весталка ż
• słowacki: (1.1) vestálka ż

źródła: