wanilina

wanilina (język polski)

wanilina (1.1)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) biochem. spoż. aromatyczna substancja występująca w owocach wanilii, otrzymywana również syntetycznie; zob. też wanilina w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Kawę zbożową otrzymuje się przez mieszanie w odpowiednich proporcjach uprażonych i zmielonych ziaren: żyta i jęczmienia oraz korzenia cykorii, z ewentualnym dodatkiem waniliny, cukru i innych dodatków.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. waniliówka ż, wanilia ż

przym. waniliowy, wanilinowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vanillin
• arabski: (1.1) فانيلين m
• baskijski: (1.1) bainilina
• białoruski: (1.1) ванілін m
• bułgarski: (1.1) ванилин m
• czeski: (1.1) vanilin m
• duński: (1.1) vanillin
• esperanto: (1.1) vanilino
• fiński: (1.1) vanilliini
• francuski: (1.1) vanilline ż
• hebrajski: (1.1) ונילין
• hiszpański: (1.1) vanilina ż
• japoński: (1.1) バニリン (banirin)
• kataloński: (1.1) vanil·lina ż
• kazachski: (1.1) ванилин
• macedoński: (1.1) ванилин m
• niemiecki: (1.1) Vanillin
• ormiański: (1.1) վանիլին (v'anilin)
• perski: (1.1) وانیلین
• portugalski: (1.1) vanilina ż
• rosyjski: (1.1) ванилин m
• słowacki: (1.1) vanilín m
• tajski: (1.1) วานิลลิน
• węgierski: (1.1) vanillin
• włoski: (1.1) vanillina ż

źródła: