ryczka (język polski) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. (Górny Śląsk)[1] reg. (Poznań)[2] stołek, taboret
odmiana:
przykłady:
(1.1) W antrejce na ryczce stoją bumsy w tytce.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ryk m
czas. ryczeć
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Rückhalt[1], niem. Ritsche[3]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: stołek, taboret
źródła:
  1. 1,0 1,1 Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 249.
  2.   Hasło „ryczka” w: Słownik gwary miejskiej Poznania, red. Monika Gruchmanowa i Bogdan Walczak, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 212.