romantik

romantik (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) romantyk

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	romantik	romantici / romantikové
dopełniacz	romantika	romantiků
celownik	romantikovi / romantiku	romantikům
biernik	romantika	romantiky
wołacz	romantiku	romantici / romantikové
miejscownik	romantikovi / romantiku	romanticích
narzędnik	romantikem	romantiky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

romantik (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) liter. szt. romantyk

(1.2) romantyk

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. romantizmus m, romantickosť ż

forma żeńska romantička ż

przym. romantický

przysł. romanticky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

romantik (język słoweński)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) liter. szt. romantyk

(1.2) romantyk

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

romantik (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) romans (opowieść)

(1.2) romans (związek miłosny)

odmiana:

(1.1-2) en romantik, romantiken

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) riddarromantik

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. romantisk

przysł. romantiskt

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: