wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pełnia, obfitość[1]
odmiana:
(1.1) plēnitās, plēnitātis (deklinacja III, paradygmat I spółgłoskowy)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) plenitudo
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plenitudo ż
czas. pleno
przym. plenus
przysł. pleniter
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. plenus + -tas
uwagi:
źródła:
  1. Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 513.