plac budowy
plac budowy (język polski) edytuj
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) miejsce, w którym prowadzone są prace budowlane: konstrukcyjne lub rozbiórkowe; zob. też plac budowy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek rządu,
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik plac budowy place budowy dopełniacz placu budowy placów budowy celownik placowi budowy placom budowy biernik plac budowy place budowy narzędnik placem budowy placami budowy miejscownik placu budowy placach budowy wołacz placu budowy place budowy
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) construction site
- białoruski: (1.1) будаўнічая пляцоўка ż
- czeski: (1.1) staveniště n
- duński: (1.1) byggeplads w
- esperanto: (1.1) konstruejo
- fiński: (1.1) rakennustyömaa
- niemiecki: (1.1) Bau n, Baustelle ż
- rosyjski: (1.1) строительная площадка ż
- źródła: