parvus

parvus (język łaciński)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mały, drobny

(1.2) młody

(1.3) o czasie krótki

(1.4) o stanowisku niski

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) chłopiec

(2.2) dziecko

odmiana:

(1.1-4) (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	parvus	parva	parvum	parvī	parvae	parva
dopełniacz	parvī	parvae	parvī	parvōrum	parvārum	parvōrum
celownik	parvō	parvae	parvō	parvīs
biernik	parvum	parvam	parvum	parvōs	parvās	parva
ablatyw	parvō	parvā	parvō	parvīs
wołacz	parve	parva	parvum	parvī	parvae	parva
stopień wyższy minor (deklinacja III) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m/ż n m/ż n mianownik minor minus minōrēs minōra dopełniacz minōris minōrum celownik minōrī minōribus biernik minōrem minus minōrēs minōra ablatyw minōre minōribus wołacz minor minus minōrēs minōra
stopień najwyższy minimus (deklinacja I-II) przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik minimus minima minimum minimī minimae minima dopełniacz minimī minimae minimī minimōrum minimārum minimōrum celownik minimō minimae minimō minimīs biernik minimum minimam minimum minimōs minimās minima ablatyw minimō minimā minimō minimīs wołacz minime minima minimum minimī minimae minima

(2.1-2) parvus, parvī (deklinacja II);

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	parvus	parvī
dopełniacz	parvī	parvōrum
celownik	parvō	parvīs
biernik	parvum	parvōs
ablatyw	parvō	parvīs
wołacz	parve	parvī

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. parvulus

rzecz. minores lm m, parvitas ż, parvum n

przysł. parum

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: