oligocen

oligocen (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔlʲiˈɡɔʦ̑ɛ̃n], AS: [olʹigocẽn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geol. najmłodsza epoka paleogenu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) epoka

hiponimy:

holonimy:

(1.1) paleogen

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. oligocenka ż

przym. oligoceński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Oligocene
• baskijski: (1.1) Oligozeno
• białoruski: (1.1) алігацэн m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) олігоцэн m
• bułgarski: (1.1) олигоцен m
• hiszpański: (1.1) Oligoceno m
• kataloński: (1.1) Oligocè m
• niemiecki: (1.1) Oligozän n
• rosyjski: (1.1) олигоцен m
• słowacki: (1.1) oligocén m
• ukraiński: (1.1) олігоцен m
• włoski: (1.1) oligocene m

źródła:

oligocen (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) oligoceński

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: