nornik długoogonowy

nornik długoogonowy (język polski)

nornik długoogonowy (1.1)

wymowa:

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. Microtus longicaudus Merriam, gryzoń z rodziny chomikowatych występujący na zachodzie Ameryki Północnej; zob. też nornik długoogonowy w Wikipedii

odmiana:

(1.1) związek zgody,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	nornik długoogonowy	norniki długoogonowe
dopełniacz	nornika długoogonowego	norników długoogonowych
celownik	nornikowi długoogonowemu	nornikom długoogonowym
biernik	nornika długoogonowego	norniki długoogonowe
narzędnik	nornikiem długoogonowym	nornikami długoogonowymi
miejscownik	norniku długoogonowym	nornikach długoogonowych
wołacz	norniku długoogonowy	norniki długoogonowe

przykłady:

(1.1) Zasiedlające doliny rzek i obrzeża lasów norniki długoogonowe zjadają nasiona, jagody i grzyby.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) zwierzę

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) long-tailed vole

źródła: