normotvorba

normotvorba (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) normotwórstwo

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	normotvorba	normotvorby
dopełniacz	normotvorby	normotvoreb
celownik	normotvorbě	normotvorbám
biernik	normotvorbu	normotvorby
wołacz	normotvorbo	normotvorby
miejscownik	normotvorbě	normotvorbách
narzędnik	normotvorbou	normotvorbami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normotvůrce m

przym. normotvorný

związki frazeologiczne:

etymologia:

czes. norma + -o- + -tvorba

uwagi:

źródła: