normotwórstwo

normotwórstwo (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rzad. ustanawianie norm, prawideł, wytycznych itp.

(1.2) praw. prawotwórstwo

odmiana:

(1.1-2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	normotwórstwo	normotwórstwa
dopełniacz	normotwórstwa	normotwórstw
celownik	normotwórstwu	normotwórstwom
biernik	normotwórstwo	normotwórstwa
narzędnik	normotwórstwem	normotwórstwami
miejscownik	normotwórstwie	normotwórstwach
wołacz	normotwórstwo	normotwórstwa

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. normotwórca m, normotwórczość ż

przym. normotwórczy

przysł. normotwórczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. norma + -o- + -twórstwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) norm-making, norm-setting, prescription; (1.2) rule-making, law-making, norm-making
• bułgarski: (1.1) нормотворчество n; (1.2) нормотворчество n
• czeski: (1.1) normotvorba ż; (1.2) normotvorba ż
• rosyjski: (1.1) нормотворчество n; (1.2) нормотворчество n
• ukraiński: (1.1) нормотворення n; (1.2) нормотворення n

źródła: