kurra

kurra (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pot. areszt, ciupa, paka, kić, mamer

czasownik nieprzechodni

(2.1) burczeć (np. w brzuchu); mruczeć (o kocie); gruchać (o gołębiu)

odmiana:

(1.1) en kurra, kurran, blm

(2.1) att kurra, kurrar, kurrade, kurrat, kurra! ; pres. part. kurrande, perf. part. -

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) arrest, finka, häkte

(2.1) bullra, knorra; spinna (om katt); kuttra (om duva)

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kurr, kurrande, kurrning

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

nie mylić z: kura → kulić się

źródła: