mruczeć (język polski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. mruknąć)

(1.1) zazwyczaj o kocie: wydawać cichy, niski, przeciągły dźwięk
(1.2) pot. mówić cicho, niewyraźnie
(1.3) gw. (Warmia i Mazury) o krowie: ryczeć[1]
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIIb
przykłady:
(1.1) Kot mruczy na moich kolanach.
(1.2) Urwała, ujrzawszy, że Hania z dezaprobatą kiwa głową i cicho mruczy[2].
(1.2) Siedziało dwóch takich typów spod ciemnej gwiazdy w karczmie i coś tam mruczeli niespokojnie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) mamrotać
(1.3) ryczeć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. mruczenie n, mruczek m, pomrukiwanie n, Mruczek mzw, mruk m, mrukliwość ż
czas. zamruczeć dk., pomruczeć dk.
wykrz. mrrr
związki frazeologiczne:
etymologia:
źródłosłów dla jid. מרוקען
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mamrotać
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ryczeć
źródła:
  1. Halina Horodyska, Ze słownictwa gwar Warmii i Mazur. Nazwy głosów zwierząt i zawołania na zwierzęta, „Poradnik Językowy” nr 10/1957, s. 455.
  2. Wiesława Maria Korczyńska, Wróć..., 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.