konurbace

konurbace (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) urb. konurbacja

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	konurbace	konurbace
dopełniacz	konurbace	konurbací
celownik	konurbaci	konurbacím
biernik	konurbaci	konurbace
wołacz	konurbace	konurbace
miejscownik	konurbaci	konurbacích
narzędnik	konurbací	konurbacemi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) souměstí

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: