Wikisłownik

konurbacja

konurbacja (język polski) edytuj

wymowa:
IPA: [ˌkɔ̃nurˈbaʦ̑ʲja], AS: [kõnurbacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zespół wielu sąsiadujących ze sobą miast, z których żadne nie dominuje nad pozostałymi; zob. też konurbacja w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikkonurbacjakonurbacje
dopełniaczkonurbacjikonurbacji / przest. konurbacyj
celownikkonurbacjikonurbacjom
biernikkonurbacjękonurbacje
narzędnikkonurbacjąkonurbacjami
miejscownikkonurbacjikonurbacjach
wołaczkonurbacjokonurbacje
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. conurbatio
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=konurbacja&oldid=7198315”