komplementär

komplementär (język niemiecki)

wymowa:

​

IPA: [kɔmplemɛnˈtɛːɐ̯]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) książk. komplementarny

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der komplementäre ein komplementärer komplementärer	die komplementäre eine komplementäre komplementäre	das komplementäre ein komplementäres komplementäres	die komplementären komplementären komplementäre
Gen.	słaba mieszana mocna	des komplementären eines komplementären komplementären	der komplementären einer komplementären komplementärer	des komplementären eines komplementären komplementären	der komplementären komplementären komplementärer
Dat.	słaba mieszana mocna	dem komplementären einem komplementären komplementärem	der komplementären einer komplementären komplementärer	dem komplementären einem komplementären komplementärem	den komplementären komplementären komplementären
Akk.	słaba mieszana mocna	den komplementären einen komplementären komplementären	die komplementäre eine komplementäre komplementäre	das komplementäre ein komplementäres komplementäres	die komplementären komplementären komplementäre

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Komplementär m, Komplement n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: