karakter (esperanto (morfem)) edytuj

wymowa:
znaczenia:

morfem

(1.1) charakter
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pochodne:
rzecz. karaktero
przym. karaktera, senkaraktera
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

karakter (język estoński) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) charakter
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) iseloom
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

karakter (język turecki) edytuj

wymowa:
IPA[kaɾak'teɾ]
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) charakter
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. karakteristik
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

karakter (język węgierski) edytuj

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) psych. charakter (czyjś)
(1.2) charakter (osoba)
(1.3) charakter (czegoś)
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) szilárd karakter
(1.3) karakterbaba
synonimy:
(1.1) jellem
(1.2) jellem
(1.3) jelleg, jellegzetesség
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karakteresség, karakterizálás, karakterisztika, karakterisztikus, karakterisztikusság
czas. karakterizál
przym. karakteres, karakterisztikus
przysł. karakterisztikusan
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

karakter (język wilamowski) edytuj

zapisy w ortografiach alternatywnych:
charakter
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) psych. charakter[1]
(1.2) cecha[1]
(1.3) ułożenie[1]
(1.4) godność człowieka[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3   Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 219.