karakteristik (język szwedzki) edytuj

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) charakterystyka[1]
odmiana:
(1.1) en karakteristik, karakteristiken, karakteristiker, karakteristikerna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karaktär, karakterisering
czas. karakterisera, karaktärisera
przym. karakteristisk, karaktäristisk
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 236.

karakteristik (język turecki) edytuj

wymowa:
IPA[kaɾakteɾis'tic]
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) charakterystyczny
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. karakter
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. caractéristique[1]
uwagi:
źródła:
  1.   Hasło „karakteristik” w: Güncel Türkçe Sözlük, Türk Dil Kurumu, Ankara.