intransitives Verb

intransitives Verb (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈɪntʀanzitiːvəs vɛʁp] lm IPA: [ˈɪntʀanzitiːvə ˈvɛʁbn̩]

^ⓘ

znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) gram. czasownik nieprzechodni

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	das intransitive Verb (k)ein intransitives Verb intransitives Verb	die intransitiven Verben keine intransitiven Verben intransitive Verben
dopełniacz	des intransitiven Verbs (k)eines intransitiven Verbs intransitiven Verbs	der intransitiven Verben keiner intransitiven Verben intransitiver Verben
celownik	dem intransitiven Verb (k)einem intransitiven Verb intransitivem Verb	den intransitiven Verben keinen intransitiven Verben intransitiven Verben
biernik	das intransitive Verb (k)ein intransitives Verb intransitives Verb	die intransitiven Verben keine intransitiven Verben intransitive Verben

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Intransitiv n, Intransitivum n

antonimy:

(1.1) transitives Verb

hiperonimy:

(1.1) Verb

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Niemiecki - słownictwo gramatyczne

źródła: