dewiant

dewiant (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. psych. osoba cierpiąca na zaburzenia psychiczne, przejawiające się w zachowaniu odbiegającym od norm moralnych lub obyczajowych

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dewiant	dewianci
dopełniacz	dewianta	dewiantów
celownik	dewiantowi	dewiantom
biernik	dewianta	dewiantów
narzędnik	dewiantem	dewiantami
miejscownik	dewiancie	dewiantach
wołacz	dewiancie	dewianci
depr. M. i W. lm: (te) dewianty

przykłady:

(1.1) Ponownie dopuścili dewianta do pracy z dziećmi!

składnia:

kolokacje:

(1.1) dewiant seksualny

synonimy:

(1.1) wykolejeniec

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dewiacja ż, dewiacyjność ż

forma żeńska dewiantka ż

przym. dewiacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. devians → zbaczający z drogi; por. franc. déviant, ang. deviant, niem. deviant

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zboczeniec

• angielski: (1.1) deviant, deviate
• czeski: (1.1) deviant m, úchyl m
• francuski: (1.1) déviant m
• słowacki: (1.1) deviant m
• włoski: (1.1) pervertito m, anormale m

źródła: