betjent

betjent (język duński)

to danske betjente (1.2)

wymowa:

Dania: [beˈtjænˀt]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) funkcjonariusz

(1.2) policjant

odmiana:

(1) en betjent, betjenten, betjente, betjente

przykłady:

(1.2) Betjenten var nødt til at trække sit våben mod provokatøren. → Funkcjonariusz był zmuszony do wyciągnięcia broni przeciw prowokatorowi.

składnia:

kolokacje:

(1.1) politibetjent

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. betjene

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Bedienter

uwagi:

źródła: