baccalaureatus
baccalaureatus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) śr.łac. eduk. bakalaureat[1]
- odmiana:
- (1.1) baccalaureāt|us, ~ī (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik baccalaureātus baccalaureātī dopełniacz baccalaureātī baccalaureātōrum celownik baccalaureātō baccalaureātīs biernik baccalaureātum baccalaureātōs ablatyw baccalaureātō baccalaureātīs wołacz baccalaureāte baccalaureātī
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. baccalaureus m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. baccalaureus; źródłosłów dla ang. baccalaureate, franc. baccalauréat, hiszp. bachillerato, niem. Bakkalaureat, pol. bakalaureat, port. bacharelado, rum. bacalaureat, wł. baccalaureato
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 64.