autumnus
autumnus (język łaciński) edytuj
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
przymiotnik
- odmiana:
- (1.1-3) autumn|us, autumni (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik autumnus autumnī dopełniacz autumnī autumnōrum celownik autumnō autumnīs biernik autumnum autumnōs ablatyw autumnō autumnīs wołacz autumne autumnī - (2.1) autumn|us, autumna, autumnum; nie stopniuje się (deklinacja I-II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga m ż n m ż n mianownik autumnus autumna autumnum autumnī autumnae autumna dopełniacz autumnī autumnae autumnī autumnōrum autumnārum autumnōrum celownik autumnō autumnae autumnō autumnīs biernik autumnum autumnam autumnum autumnōs autumnās autumna ablatyw autumnō autumnā autumnō autumnīs wołacz autumne autumna autumnum autumnī autumnae autumna
- składnia:
- synonimy:
- (1.1-3) auctumnus m, autumnum n
- (2.1) autumnalis
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) źródłosłów dla ang. autumn, franc. automne, wł. autunno, port. outono
- (1.1) w starożytności wiązano to słowo z czasownikiem augeo → wzrastać, powiększać się, gdyż jesień miała być porą wzrostu; współcześnie wiąże się ten rzeczownik z sanskr. av → pragnąć, być zadowolonym (por. łac. aveo)[2]
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Hasło „autumnus” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 85.
- ↑
Hasło „autumnus” w: Greek, Latin, Arabic, Old Norse Word Study Tool.
