attributiv

attributiv (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [atʀibuˈtiːf] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) gram. przydawkowy

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der attributive ein attributiver attributiver	die attributive eine attributive attributive	das attributive ein attributives attributives	die attributiven attributiven attributive
Gen.	słaba mieszana mocna	des attributiven eines attributiven attributiven	der attributiven einer attributiven attributiver	des attributiven eines attributiven attributiven	der attributiven attributiven attributiver
Dat.	słaba mieszana mocna	dem attributiven einem attributiven attributivem	der attributiven einer attributiven attributiver	dem attributiven einem attributiven attributivem	den attributiven attributiven attributiven
Akk.	słaba mieszana mocna	den attributiven einen attributiven attributiven	die attributive eine attributive attributive	das attributive ein attributives attributives	die attributiven attributiven attributive

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Attribut n, Attribuierung ż, Attributivum n

czas. attribuieren

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Niemiecki - Słownictwo gramatyczne

źródła: