antecedencja

antecedencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌãntɛʦ̑ɛˈdɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [ãntecedẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. inaczej: antecedencje

(1.2) liter. inaczej: antecedencje

odmiana:

(1.1-2) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	antecedencja
dopełniacz	antecedencji
celownik	antecedencjom
biernik	antecedencja
narzędnik	antecedencjami
miejscownik	antecedencjach
wołacz	antecedencja

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) antecedencje, anteriora, antecedensy

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. antecedencje nmos, antecedens m, antecesor m

przym. antecedentny

przysł. antecedentnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) zob. antecedencje

uwagi:

(1.1) mimo pochodzenia od liczby mnogiej łacińskiego imiesłowu, używane czasem błędnie jako wyraz w liczbie pojedynczej: SWO wydawnictwa Europa stosuje liczbę pojedynczą

(1.1) por. antecedens

tłumaczenia:

źródła: