Polin

Polin (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ˈpoːlɪn]

​ wymowa austriacka

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etn. Polka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	die Polin	die Polinnen
dopełniacz	der Polin	der Polinnen
celownik	der Polin	den Polinnen
biernik	die Polin	die Polinnen

przykłady:

(1.1) Ich bin Polin. → Jestem Polką.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Europäerin, Einwohnerbezeichnung

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Polonisieren n, Polen n, Polonizität ż, Polnisch n, Polnische n, Polonist m, Polonistin ż

forma męska Pole m

czas. polonisieren

przym. polnisch

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Niemiecki - Kraje i narodowości

źródła: