wymowa:
IPA[ɔkˈt͡sɨdɛ̃nt], AS[okcydẽnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) kult. Zachód, ogólne określenie krajów zachodnich
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) Orient
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. okcydentalizacja ż, okcydentalizm m, okcydentalista m, okcydentalistka ż
przym. okcydentalny, okcydentalistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Okzident < franc. occident < łac. occidens („zachód”)[1]
uwagi:
dopuszczalna jest także pisownia małą literą
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „Okcydent” w: Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN, wyd. 1995 i nn.