-ты

-ты (język baszkirski)

transliteracja:

-tı

wymowa:

IPA: [.ˈtɯ]

znaczenia:

przyrostek

(1.1) …biernika określonego

(1.2) …czasu przeszłego określonego

(1.3) …dial. wskazujący na posiadanie przedmiotu lub cechy

(1.4) …rzad. dial. wskazujący na pochodzenie

odmiana:

(1.1-4) patrz Uwagi

(1.1) odmiana przez osoby: -тым, -тың, -ты, -тыҡ, -тығыҙ, -ты(лар)

przykłady:

(1.1) һандуғас → słowik, һандуғасты → (tego konkretnego) słowika

(1.2) асыу → otworzyć / otwierać, асты → otworzył / otwierał

(1.3) ат → koń, атты → konny, mający konia

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.3-4) książk. -лы

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1-3) Łączy się z wyrazami/tematami, zawierającymi w ostatniej sylabie samogłoskę tylną niezaokrągloną, oraz kończącymi się spółgłoską bezdźwięczną.

(1.1) Występuje jako ostatni sufiks danej formy słowa, w związku z czym ta nie podlega dalszej odmianie. Nie może być poprzedzony sufiksem liczby mnogiej, ani żadnym sufiksem formy dzierżawczej.

(1.2) Może występować jako ostatni (wówczas wskazuje na 3. os. lp/lm), lub przedostatni sufiks danej formy czasownika (wówczas następuje po nim jeden z sufiksów osoby / liczby: -м, -ң, -ҡ, -ғыҙ lub -лар). Łączy się bezpośrednio z tematem czasownika, tj. występuje jako pierwszy sufiks danej formy.

źródła:

-ты (język kazachski)

transliteracja:

-tı

wymowa:

IPA: [.ˈtɯ]

znaczenia:

przyrostek

(1.1) …biernika określonego

(1.2) …czasu przeszłego określonego

(1.3) …wskazujący na posiadanie przedmiotu lub cechy

(1.4) …3. os. lp/lm niektórych form czasownika

odmiana:

(1.1-4) patrz Uwagi

przykłady:

(1.1) қасық → łyżka, қасықты → (tę konkretną) łyżkę

(1.2) ашу → otworzyć / otwierać, ашты → otworzył / otwierał

(1.3) ат → koń, атты → konny, mający konia

(1.4) ашу → otworzyć / otwierać, ашыпты → (wówczas) otworzył / otwierał

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1-4) Łączy się z wyrazami/tematami, zawierającymi w ostatniej sylabie samogłoskę tylną, oraz kończącymi się spółgłoską bezdźwięczną.

(1.1) Występuje jako ostatni sufiks danej formy słowa, w związku z czym ta nie podlega dalszej odmianie. Nie może być poprzedzony sufiksem liczby mnogiej, ani żadnym sufiksem formy dzierżawczej.

(1.2) Może występować jako ostatni (wówczas wskazuje na 3. os. lp/lm), lub przedostatni sufiks danej formy czasownika (wówczas następuje po nim jeden z sufiksów osoby / liczby: -м, -ң, -қ, -ңыз lub -лар). Łączy się bezpośrednio z tematem czasownika, tj. występuje jako pierwszy sufiks danej formy.

(1.4) Może występować bezpośrednio po sufiksie, zakończonym spółgłoską bezdźwięczną, np. gerundialnym sufiksem -п

źródła: