дэсантнік

дэсантнік (język białoruski)

дэсантнікі (1.1)

transliteracja:

dèsantnìk

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wojsk. desantowiec, żołnierz desantu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) скінуць на парашутах дэсантнікаў → zrzucić na spadochronach desantowców

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) авіядэсантнік

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. дэсант m

czas. дэсантаваць dk./ndk.

przym. дэсантны

związki frazeologiczne:

etymologia:

białor. дэсант + -нік < franc. descente

uwagi:

źródła: